در سال‌های اخیر جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان در اصفهان برگزار شده بود ولی این طور که احمد میرعلایی دبیرجشنواره می‌گوید مسئولان شهر اصفهان سال گذشته به تعهدات مالی‌شان عمل نکرده‌اند و به همین دلیل گزینه‌های دیگر مورد بررسی قرار خواهند گرفت. جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان از ابتدای برگزاری تا اوایل دهه 70 در شهر اصفهان برگزار می‌شد. در دوران حضور عزت‌الله ضرغامی در پست معاونت سینمایی، حاشیه‌هایی هنگام برگزاری جشنواره پیش آمد که باعث شد کرمانی‌ها میزبانی این رخداد سینمایی را بر عهده بگیرند. پس از آن جشنواره کودک یک دوره هم در تهران و همزمان با جشنواره فیلم فجر برگزار شد. بعد دوباره اصفهانی‌ها میزبان شدند تا اینکه از نیمه دوم دهه 80 دوباره این جشنواره خانه به دوش شد و سر از کرمان و همدان درآورد. مشکلاتی که فارابی با مسئولان شهر همدان پیدا کرد و آنچه عمل‌نکردن به تعهدات خوانده شد موجبات بازگشت جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان را به شهر اصفهان فراهم کرد، اتفاقی که از آن به عنوان بازگشت این جشنواره به خانه خودش یاد شد. حالا اما باز هم مشکلات مالی موجب شده مسئولان جشنواره به فکر تغییر شهر میزبان این فستیوال سینمایی باشند.
ظاهرا همدانی‌ها و یزدی‌ها به شدت پیگیر برگزاری جشنواره در شهر خودشان هستند. مسئولان برگزاری جشنواره هم که 3 سال پیش با مسئولان شهر همدان به مشکل برخورده بودند به همین دلیل جشنواره را به اصفهان بردند و حالا دوباره از احتمال پرواز پروانه‌های زرین (جایزه اصلی و نماد جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان) به شهر همدان سخن می‌گویند، چون شهرداری اصفهان به تعهداتش عمل نکرده جشنواره باید خانه به دوش شده و در شهری دیگر برگزار شود. البته گفته می‌شود مطرح‌کردن نام شهرهای دیگر بیشتر به این منظور صورت می‌گیرد تا مسئولان شهر اصفهان خطر از دست دادن جشنواره را جدی بگیرند و با پرداخت تعهداتشان نگذارند پروانه‌های زرین از نصف جهان خارج شوند. در همه جای دنیا جشنواره‌ها را با شهر برگزارکننده شان می‌شناسند و جز چند استثنا اغلب فستیوال‌های سینمایی معتبر دنیا با نام شهرهایشان شناخته می‌شوند. جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان با عدم ثبات در محل برگزاری، شبیه بچه‌ای سرراهی شده که هر سال عده‌ای سرپرستی‌اش را می‌پذیرند.
جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان در دهه 60 راه‌اندازی شد. در دورانی که ساخت فیلم‌های ژانر کودک به شدت رایج بود و هم در حوزه سینمای جشنواره‌ای و هم در زمینه سینمای تجاری سالانه چندین فیلم مهم و تأثیرگذار کودک ساخته می‌شد. از دهه 70 افول سینمای کودک آغاز شد و با این اتفاق عیار جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان نیز پایین آمد. یعنی درست از همان زمانی که شهر برگزارکننده جشنواره مدام عوض می‌شد. حالا هم که سال‌هاست سینمای کودک به یاری حمایت مالی بنیاد فارابی سرپا مانده و اگر پول فارابی نباشد جز چند استثنا اصلا فیلم کودکی ساخته نمی‌شود. در واقع اگر استثناهایی چون کلاه‌قرمزی را کنار بگذاریم می‌بینیم بخش خصوصی هیچ انگیزه‌ای برای ساخت فیلم کودک ندارد. در این شرایط عدم ثبات جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان نیز عجیب به نظر نمی‌رسد. جشنواره‌ای که با سابقه برگزاری بیست‌وشش دوره هنوز اندرخم یک کوچه مانده است.
